W wielu gałęziach produkcji, takich jak przemysł spożywczy, tekstylny, chemiczny czy górnictwo węglowe występują pyły palne, które albo stanowią surowiec do dalszej przeróbki, albo występują jako produkt finalny lub niepożądany produkt uboczny. Pyły te prawie zawsze stanowią poważne zagrożenie wybuchowe. Pierwsza zapisana wiadomość dotycząca wybuchu pyłu pochodzi z roku 1795 i dotyczy wybuchu mąki w piekarni w Turynie. Następnie zagrożenie to pojawiło się w głębinowych kopalniach węgla kamiennego. Przez długi czas ludzie nie wierzyli, że pył węglowy może w ogóle wybuchać. Uważano, że w kopalniach wybucha tylko metan. Później zaczęto wierzyć, że pył węglowy może brać udział w wybuchu, ale tylko w obecności metanu. Dopiero katastrofalny wybuch, który miał miejsce 10 marca 1906 roku we francuskiej kopalni w Courriéres, w którym zginęło 1099 górników, przekonał wszystkich, że pyl węglowy może wybuchać samodzielnie, ponieważ kopalnia ta była w tym czasie całkowicie niemetanowa.

Aby opracować skuteczny system tłumienia wybuchów, należy najpierw dobrze rozpoznać mechanizm rozwoju tego procesu. Proces wybuchu mieszanin pyłowo-powietrznych oraz hybrydowych (pyłowo-gazowo-powietrznych) nie został do tej pory w pełni rozpoznany. Istnieje szereg przyczyn tego stanu rzeczy. Zaliczamy tutaj przede wszystkim niemożność wytworzenia w praktyce idealnie jednorodnych mieszanin pyłowo-gazowych. Dotyczy to szczególnie badań prowadzonych w dużej skali.