Wentylatory w wykonaniu przeciwwybuchowym – wymagania normatywne

Wentylatory, chyba jako jedyne z urządzeń nieelektrycznych, były objęte wymaganiami norm, zanim na terenie Polski zaczęła obowiązywać dyrektywa 94/9/WE. Obowiązywała wtedy norma PN-M- 43026:1998 opracowana w oparciu o niemieckie przepisy VDMA 24169 – część 1. Dotyczyła ona wentylatorów przeznaczonych do stosowania w ówczesnej strefie Z1 oraz Z2 zagrożenia wybuchem (obecnie są to odpowiednio strefa 1 oraz strefa 2). Norma obejmowała urządzenia przeznaczone do stosowania w grupie wybuchowości IIA i IIB oraz klas temperaturowych T1–T4 [1]. Norma ta została zastąpiona normą PN-EN 14986:2007, która różni się znacząco od swej poprzedniczki.