Z przestrzeniami zagrożonymi wybuchem mamy do czynienia w wielu rodzajach zakładów przemysłowych i laboratoriów, w których występują gazy palne i/lub pary cieczy palnych, bądź palne pyły. W celu umożliwienia produkcji i pracy należy zapewnić odpowiednie warunki bezpieczeństwa. Jest to związane z zagrożeniem wybuchowym, jak i toksycznym (wiele substancji mogących spowodować zagrożenie wybuchem jest trujących dla ludzi w znacznie niższych stężeniach), stąd też konieczność zastosowania wentylacji pomieszczeń zamkniętych, która ma za zadanie zmniejszenie zagrożenia. Od jej parametrów zależy kategoria i zasięg stref zagrożonych wybuchem. Celem wentylacji jest obniżenie kategorii strefy wybuchowej oraz zmniejszenie jej zasięgu do najmniejszych wymiarów, ewentualnie całkowite jej wyeliminowanie.

Klasyfikacja obszaru to badanie służące analizie i klasyfikacji przestrzeni, w której mogą występować atmosfery wybuchowe. Normy międzynarodowe, według których dokonuje się klasyfikacji stref, to: IEC 60079-10-1 dla atmosfer składających się z palnych gazów i par oraz IEC 60079-10-2 dla atmosfer zawierających pył palny. Poniższy artykuł ma na celu wskazanie trudności, jakie należy wziąć pod uwagę podczas przeprowadzania takiej klasyfikacji z wykorzystaniem normy IEC 60079-10-1.

Wentylatory, chyba jako jedyne z urządzeń nieelektrycznych, były objęte wymaganiami norm, zanim na terenie Polski zaczęła obowiązywać dyrektywa 94/9/WE. Obowiązywała wtedy norma PN-M- 43026:1998 opracowana w oparciu o niemieckie przepisy VDMA 24169 – część 1. Dotyczyła ona wentylatorów przeznaczonych do stosowania w ówczesnej strefie Z1 oraz Z2 zagrożenia wybuchem (obecnie są to odpowiednio strefa 1 oraz strefa 2). Norma obejmowała urządzenia przeznaczone do stosowania w grupie wybuchowości IIA i IIB oraz klas temperaturowych T1–T4 [1]. Norma ta została zastąpiona normą PN-EN 14986:2007, która różni się znacząco od swej poprzedniczki.

Kiosk analizatorów jest obiektem o dużej złożoności zarówno pod względem samej konstrukcji, jak też pod kątem uzgodnień, jakie trzeba przeprowadzić w fazie projektowania i budowania lub modernizacji instalacji technologicznej. Jego projektowanie rozpoczyna się w momencie przekształcania licencji technologicznej na projekt bazowy. Lokalizacja kiosku musi znaleźć się na rysunkach pokazujących rozmieszczenie aparatów technologicznych i orurowania (Plot Plan). W tok projektowania należy włączyć wszystkie branże, rozpoczynając od branży technologicznej poprzez branżę budowlaną, sanitarną, mechaniczną, elektryczną, a kończąc na branży KiA.

Zastosowanie pomieszczeń przewietrzanych pozwala na funkcjonalną realizację złożonych układów technologicznych w strefach zagrożonych wybuchem przy stosunkowo niedużym skomplikowaniu zastosowanych środków zabezpieczenia.