Właściwe przygotowanie DZPW może i powinno być elementem wspierającym zarządzanie zadaniami inwestycyjnymi i eksploatacyjnymi w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa przeciwwybuchowego. Należy przyjąć, że w tym celu wprowadzono dyrektywę ATEX USERS [2] i w taki sposób powinien być on traktowany, przygotowany i wprowadzony do praktyki eksploatacyjnej w zakładzie, w którym występują substancje mogące powodować zagrożenie wybuchowe.

Przypadki wybuchu w instalacjach nawęglania w elektrowniach sprawiły, że od roku 2010 wiele zakładów produkujących energię zajęło się problemem przystosowania młynów węglowych do bezpiecznego współmielenia biomasy. Wynikało to również z zaleceń Państwowej Inspekcji Pracy wobec większości elektrowni/elektrociepłowni w Polsce, które nakazywały podjęcie takich działań. Młyn węglowy z założenia nie jest bowiem przygotowany konstrukcyjnie do realizacji procesu mielenia węgla kamiennego zanieczyszczonego w znacznym stopniu materiałem organicznym (biomasą).

Artykuł ten nie ma traktować jedynie o formalnym wypełnieniu regulacji prawnych, ale odnosić je do stosowanych praktyk w bardzo zróżnicowanych sektorach polskiego przemysłu i uwzględniać dotychczasowe doświadczenia w tej dziedzinie. Zasadniczym celem jest wyodrębnienie i usystematyzowanie zasad identyfikacji, oceny i minimalizacji zagrożeń wynikających z możliwości wystąpienia atmosfer wybuchowych w przestrzeniach technologicznych.