Szerokie wykorzystanie surowców ze źródeł odnawialnych stanowi poważny problem, nie tylko inwestycyjny, dla krajowych producentów energii. Wprowadzenie biomasy do układów projektowanych przy założeniu wykorzystania surowców o zupełnie odmiennych właściwościach fizykochemicznych i w związku z tym posiadających różne wymagania co do bezpiecznych parametrów granicznych procesu, powoduje konieczność podjęcia i udokumentowania działań związanych ze szczegółową analizą i oceną ryzyka związanego z eksploatacją układu technologicznego.

Przypadki wybuchu w instalacjach nawęglania w elektrowniach sprawiły, że od roku 2010 wiele zakładów produkujących energię zajęło się problemem przystosowania młynów węglowych do bezpiecznego współmielenia biomasy. Wynikało to również z zaleceń Państwowej Inspekcji Pracy wobec większości elektrowni/elektrociepłowni w Polsce, które nakazywały podjęcie takich działań. Młyn węglowy z założenia nie jest bowiem przygotowany konstrukcyjnie do realizacji procesu mielenia węgla kamiennego zanieczyszczonego w znacznym stopniu materiałem organicznym (biomasą).

Artykuł ten nie ma traktować jedynie o formalnym wypełnieniu regulacji prawnych, ale odnosić je do stosowanych praktyk w bardzo zróżnicowanych sektorach polskiego przemysłu i uwzględniać dotychczasowe doświadczenia w tej dziedzinie. Zasadniczym celem jest wyodrębnienie i usystematyzowanie zasad identyfikacji, oceny i minimalizacji zagrożeń wynikających z możliwości wystąpienia atmosfer wybuchowych w przestrzeniach technologicznych.