procesem nawęglania i podawania biomasy do zasobników lub kotłów wiąże się ryzyko nagrzania krążników przenośników taśmowych wskutek zatarcia się łożysk, co w przypadku wystąpienia atmosfer wybuchowych może prowadzić do wybuchu. Tego rodzaju zdarzenia awaryjne na liniach podawania paliwa odnotowywane w zakładach energetycznych skutkują poważnymi uszkodzeniami instalacji.

Zabezpieczenie stanowisk pracy przed wybuchem jest jednym z warunków do spełnienia wymogów dyrektywy ATEX 137. Zgodnie z tą dyrektywą pracodawca powinien stosować organizacyjne lub techniczne środki ochronne, którymi są: zapobieganie tworzeniu się atmosfery wybuchowej, zapobieganie wystąpieniu zapłonu atmosfery wybuchowej oraz ograniczenie szkodliwego efektu wybuchu w celu zapewnienia ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób pracujących. Ostatni środek można realizować przez zastosowanie odpowiednich systemów ochronnych.

Zabezpieczenie stanowisk pracy przed wybuchem jest jednym z warunków koniecznych do spełnienia wymagań Dyrektywy ATEX 137 przez pracodawcę w celu dostosowania stanowisk pracy. Dyrektywa, jak i stosowne rozporządzenie, określają środki realizacji tego celu. Najbardziej oczywistym sposobem jest zapobieganie: tworzeniu się oraz wystąpieniu zapłonu atmosfery wybuchowej. W rzeczywistości może być to trudne do realizacji w wielu aplikacjach przemysłowych np. w przypadku filtrów czy przenośników kubełkowych. Dlatego, aby spełnić wymagania przepisów prawnych, często niezbędne jest stosowanie dodatkowych urządzeń do minimalizacji skutków lub izolacji wybuchu. Należy zaznaczyć, że wszystkie one powinny być zgodne z inną dyrektywą – ATEX 95.

Do grupy najczęściej wykorzystywanych substancji niebezpiecznych można zaliczyć paliwa. Zagrożenia wynikające z ich właściwości mogą występować na etapie wytwarzania, transportowania, magazynowania i przetwarzania. Każdy z tych procesów ze względu na właściwości paliw obarczony jest ryzykiem wystąpienia pożaru, wybuchu i/lub skażenia toksycznego.

Jedną z metod zapewnienia bezpieczeństwa w instalacjach przemysłowych, w których istnieje ryzyko wybuchu, jest ograniczenie efektu wybuchu wraz z przeciwdziałaniem rozprzestrzeniania się wybuchu. Firma ASE , jako generalny wykonawca, opracowała koncepcję, wykonała projekt i zrealizowała zadanie polegające na zabezpieczeniu przed rozprzestrzenianiem wybuchu dla instalacji systemu odpylania i odkurzania w zakładzie farmaceutycznym.

Wprowadzenie w procesie produkcyjnym zmian polegających na zastosowaniu substancji o odmiennych właściwościach lub zmianie parametrów procesowych może skutkować tym, że maszyna będzie pracowała poza zakresem bezpiecznych warunków pracy określonych przez producenta.

W ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy Polski Komitet Normalizacyjny opublikował dwie normy dotyczące klasyfikacji przestrzeni, w których może wystąpić zagrożenie wybuchem. Pierwszą z nich jest norma PN-EN 60079-10-2:2015-06 dotycząca przestrzeni, w której zagrożenie wynika z obecności palnego pyłu, druga, PN-EN 60079-10-1:2016-02, odnosi się do gazowych atmosfer wybuchowych. O ile w pierwszej z wymienionych norm, w odniesieniu do poprzedniej edycji, wprowadzono jedynie drobne zmiany techniczne, zmiany o charakterze edycyjnym, a także rozszerzenia zawartych informacji, o tyle w normie dotyczącej gazów wprowadzono istotne zmiany o charakterze technicznym. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie najważniejszych zmian zawartych w normie PN-EN 60079-10-1 oraz omówienie metodyki klasyfikacji przestrzeni zagrożonych wybuchem.